Terwijl ik ergens in de bossen rond Enschede aan het hardlopen ben, krijgt deze column geleidelijk vorm in mijn hoofd. Maar voordat ik het opschrijf, moet ik eerst even een paar zaken nuanceren. Bij ‘ergens in de bossen’ kun je de indruk krijgen dat ik enorme afstanden afleg, en ‘hardlopen’ suggereert dat het hard gaat. Beide zijn niet waar, 4 x 10 minuten bruto speeltijd is net haalbaar en overstekende naaktslakken maken tegenwoordig kans het vege lijf te redden als ze me spotten. Ik schrijf het alleen zo op om het nog een beetje te laten klinken.
Maar waar het om gaat is dat, terwijl ik door Hof Espelo draaf, de start van het nieuwe seizoen door mijn hoofd speelt. Komend weekend mag het weer, na een vroegtijdig afgebroken seizoen 2019-2020 en een paar wedstrijdjes in seizoen 2020-2021. Zes thuiswedstrijden zijn er vrijdag te zien.
Je voelt de zaak weer tot leven komen. Kaderleden zijn druk met voorbereiden, teams zijn gevormd en aangemeld voor de competitie, de wedstrijdprogramma’s zijn bekend gemaakt, de basketballapp geeft ineens weer informatie na maandenlang blanco te zijn geweest, de trainingen zijn alweer aan de gang, nieuwe leden worden ingeschreven, er worden aan de lopende band nieuwe tenues besteld en uitgegeven. Publiek kan weer naar wedstrijden, we kunnen elkaar weer ontmoeten na afloop, er is weer kans op vereniging, letterlijk en figuurlijk. Natuurlijk zo lang het duurt, maar we gaan nu niet doemdenken.
Afgelopen weekend speelde Mannen Senioren 1 twee oefenwedstrijden tegen Jugglers en Arriba. Veel Amicalpubliek op de tribunes en afgaande op de verhalen alweer een uitstekende derde helft van Amicalzijde in de Deppenbroekhal. The Jugglers powered by Amical, we mogen wel op hun wedstrijdshirt vermeld worden. Er werd alweer gezellig de nodige ongein over de sociale media rondgestuurd. Er was blijkbaar dringend behoefte aan dit soort vertier.
De mannen moeten nog even wachten voor ze hun debuut kunnen maken in de tweede divisie, een niveau waarop ze nog niet eerder gespeeld hebben. Want eerst staat er nog een trainingskamp in Bordenau op het programma. Ook hier voel je het borrelen, wat in dit verband wel een goed gekozen woord is. Er is voorpret, er worden alweer bestellijsten met natte versnaperingen opgesteld, de bus is geregeld, waarschijnlijk zijn de playlisten weer opgezocht, updaten is niet nodig. Men heeft zin. Ook de dames gaan Duits, blijkbaar hebben die er ook zin in.
Kortom: we gaan weer los, we kunnen weer doen waarvoor we lid zijn van de club.
We gaan weer basketballen!
Jans
September 2021