Het is winter.
En niet zo’n klein beetje ook. Dikke lagen sneeuw en krakende vrieskou. Schaatsen is hot, al klinkt dat een beetje vreemd. Overal in het land worden de kanalen en plassen geïnspecteerd op ijsdikte en ijskwaliteit. Maar eigenlijk doen beide er ook helemaal niet toe, de mensen gaan op 2 cm dik k-ijs gewoon de noren onderbinden, om bij de eerste slag koppie-onder te gaan. Maar dat maakt niet uit: je hebt er op gestaan.
In de talkshows op televisie is het ook lekker bezig. Overal zitten oud-schaatsers, oud-Elfstedentochtwinnaars, weervoorspellers, voorzitters van de Vereniging De Friese Elf Steden, door-het ijs-zakdeskundigen met sneeuwbril en ijspriemen en prikslee-experts aan tafel om de koorts nog wat verder op te jagen. Het gaat al over toertochten als de vaarten nog open liggen.
In Twente valt het altijd nogal mee. Dit is geen schaatsgebied. Het Lonnekermeer en de Gaten van Smulders liggen er verlaten bij, terwijl in de rest van het land de wegen naar de meren moeten worden afgezet.
Blijkbaar beperken we ons hier tot wandelen. In een heleboel natuurgebieden zijn de wandelpaden al weer goed platgelopen en kom je veel mensen tegen. Zelf heb ik ook nog niet geschaatst; wel flink door de sneeuw gestapt.
En dan kom je zomaar ineens een maagdelijk wit veldje tegen met een basket, waar al tijden niemand naar om heeft gekeken. Geen voetspoor te bekennen in de sneeuw onder de ring; alleen een haas kwam even kijken, maar is ook meteen weer omgekeerd. Er is niemand met een sneeuwschuivertje in de weer geweest om op zijn minst de vrije worplijn vrij te maken. Of met een beetje meer moeite de hele bucket. Om over de driepuntlijn, al was het maar op twee of drie posities, maar te zwijgen. Niets van dat alles.
Het ligt er prachtig bij, het zonnetje nodigt uit, maar blijkbaar heeft het veldje geen fans. Waar we deze zomer, bij het verbod op basketballen in de zaal, massaal de veldjes in de wijk en bij de scholen opzochten, komt dat er nu niet van. Corona heeft de drive er volledig uitgeslagen lijkt het. Rustig wachten we af tot de overheid weer wat meer toestaat.
De eenzame basket laten we aan zijn lot over.
Ik ga er ook niet heen natuurlijk, voor basketbal heb ik geen zin meer in een paar dagen moeilijk lopen. Maar de schaatsen heb ik net van de zolder gehaald, het moet, morgen. Ik heb een mooi plasje gezien tijdens al dat wandelen. Natuurlijk plaats ik daar geen foto van.
Stel je voor dat het druk wordt.
Jans
Februari 2021