Drie jaar geleden schreef ik hier over de 3×3 basketballers. Ik zag ze wel Olympisch kampioen worden in Tokio. Beetje spottend, dat wel. Het gebeurde ook niet, ik denk dat de corona-sfeer er niet goed was. Een pompende dj voor lege tribunes, je hebt al geen zin meer als je bij het stadion aankomt. Snap ik.
Ook schreef ik dat het vast meteen de laatste kans op de titel zou zijn voor de Orange Lions, want als de grote landen deze basketbalvariant ook serieus gingen nemen zou het gauw voorbij zijn met de successen. Hier blijkt maar weer: ik roep ook maar wat. Want Arvin Slagter, Jan Driessen, Dimeo van der Horst en Worthy de Jong versloegen eerst Letland en werden daarna gewoon Olympisch kampioen. Met een belachelijk schot in de laatste aanvals-seconde, zo één die er maar in 1, hooguit 2 van de 10 keer in gaat, schoot De Jong de nodige twee punten binnen. Tegen de Fransen nog wel, in Parijs!
Wat een genot om naar te kijken. Natuurlijk met de oranje bril op, want zelfs ik betrap me af en toe op chauvinisme. Of zoals Bert Wagendorp het zo mooi schreef in de Volkskrant:
Het badmintonduo Tabeling/Piek werd ook uitgeschakeld. Dat is typerend voor de Olympische Spelen: er worden landgenoten uitgeschakeld waarvan het bestaan je tot dusver was ontgaan, maar niettemin kun je een gevoel van diepe teleurstelling en verdriet maar moeilijk onderdrukken. Waar ging het mis met Tabeling/Piek?
Maar niet alleen door de gekleurde bril was dit veel leuker om naar te kijken dan naar de Amerikaanse NBA-basketballers. Natuurlijk zijn die lui goed. Maar waarom zo arrogant? Waarom zo agressief? Waarom zo vernederend? Het gedrag van Curry, om te huilen, met dat smalende lachje, met dat denigrerende ‘put them to sleep’-gebaartje. Zoals gezegd, natuurlijk zijn ze goed. Maar die anderen kunnen ook wel basketballen. De Serviërs hadden ze bijna te pakken, de Fransen hadden beste kansen. En dan toch dat irritante Donald Trump-we are the greatest-gedrag. Als die gasten elkaar in de eigen competitie zo willen behandelen: ga je gang. Maar dit respectloze gedrag zie je verder niet op de Olympische Spelen. Dus beter niet meer meedoen denk ik, de volgende keer.
Maar ach, wat zal ik me druk maken. Worthy is alweer terug in de Bijlmer en heeft zijn pleintje alweer bezocht om zijn gouden medaille aan de straattalentjes te laten zien. Vergeet die Amerikanen, bij het 3×3 kwamen ze er niet aan te pas; NL maakte er volgens de NOS gehakt van: 21-6.
Laten we er maar van genieten: Olympisch kampioen Pleintjesbasketbal.
Jans