Om 19.00 uur sta ik voor de deur. We gaan uitleg krijgen over hoe het werkt: de bardienst. Ze zijn al begonnen, knap ongeduldig. Of moet ik zeggen: ze hebben er zin in, Paul en Hans, de eerste barkeepers. Mannen die van alles kunnen, maar horeca-ervaring? Ik twijfel. Ik in elk geval nul, maar daar staat tegenover dat ik gewend ben om me dienstbaar op te stellen. Zo erg, dat ik soms moe word van mezelf. Maar vooruit, ik beschouw het nu maar als een bonuspunt.

Logisch denken. We beginnen met het lichtknopje bij de deur. Er zijn nog wat volleyballers en anderen aangesloten. Moeizaam langs de frituur. Nee, echt niet, er wordt geen vet warm gemaakt ondanks de duidelijk teleurgestelde mevrouw die enorm van de bruine fruitschaal houdt. Hans hoort het voor het eerst, bruine fruitschaal, en komt bijna niet meer bij.
Dan komen we binnen in wat we, nu er echt niks meer te eten valt, weer officieel de kantine kunnen noemen. De muziek. Het stond bovenaan mijn lijstje, hoe zetten we de muziek aan? Het wordt uitgelegd en met een gerust hart door naar de afdeling versnaperingen: alcoholisch, non-alcoholisch, snoep. De mevrouw van de bruine fruitschaal knapt nu een stuk op; Loek legt uit waar de wijnen staan en waar de voorraad te vinden is.
Beetje klooien met de kassa. Bestellingen invoeren en weer laten vervallen. Nog nooit is er zoveel invoer op een avond vervallen, maar het is allemaal uit te leggen.

We gaan oefenen. ‘Mag ik een kop koffie, barman?’ Ik heb de koffie amper voor mijn neus staan, of het pin-apparaat wordt al onder mijn neus geschoven. Of ik maar meteen even €1,80 wil betalen, pannenkoek!
De eerste bokjes hebben nog een schuimkraag van een volle hand, maar al snel gaat het alsof de heren nooit anders hebben gedaan. Zo moeilijk is het blijkbaar allemaal niet. Of ze kunnen dus echt van alles. Wel moet het nog een beetje wennen dat je niet op de kruk hoeft te gaan zitten als er even niemand wat bestelt. Er is genoeg te doen, afwasmachine volpakken, voorraad aanvullen.
Ondertussen denk ik ook af en toe nog een handje te moeten helpen, maar dat leidt alleen maar tot een in scherven op de vloer kletterende kop-en-schotel.
De muziek dan maar. Ik maak er wat moois van, maar zo lang je geen Mustafa of Bon Gepakt draait, gaat het aan iedereen voorbij. Parels voor de zwijnen.
Binnenkort echt achter de bar.
Ik kan niet wachten.

Jans