Al een paar weken publiceert de Volkskrant flinke artikelen over Jesse Edwards. Het lijkt wel een vervolgverhaal. In een soort countdown wordt afgeteld naar de NBA-drafts. Nog 14 weken, nog 13 weken, nog 12 weken tot…
Het gaat veel over zijn lengte, 2 meter en 11 centimeter. Geen kleintje, maar ook geen Rik Smits. En over zijn kracht: hij is nog niet sterk genoeg. Maar hij wordt wel steeds beter en scoorde dit seizoen dubbele cijfers in scores en rebounds. Lijkt me een aardige gast. VWO in Amsterdam, basketballen bij Apollo, spelen met nr 14 als eerbetoon aan Johan Cruyff, vriendelijk tegen oude dametjes die met hem op de foto willen. Wel jammer dat zijn team niet de March Madness haalde, het spetterende NCAA-toernooi. En dat is natuurlijk wel een mooie etalage voor de NBA.
Veel verder dan een vrijdagavond bij Amical of, vooruit, een zaterdagmiddag bij Arriba, beide inclusief nazit natuurlijk, kom ik eigenlijk niet. Ik ben geen volger, geen kenner. En hoewel ik op de site van de NBB wel een bericht over Jesse vind, waarin hij ‘de jonge international’ wordt genoemd, zie ik zijn naam niet bij de selectie van de Orange Lions (die vreselijke marketingkreet). Wel z’n broer, Kai, die op het tweede niveau speelt in Spanje.
Dan begin ik mij af te vragen waarom de krant zo specifiek aandacht aan deze jongen besteedt. Hebben we hier te maken met een uitzonderlijk talent? Een nieuwe Magic, Jordan, Kobe, Lebron, Curry, Doncic, Antetokounmpo, Jokic? Zo’n talent dat ineens als de greatest of all times naar voren wordt geschoven, maar een jaar later alweer voorbij geknald wordt? Want er zit ook aardig sleet op het begrip ‘the greatest’. Waar Jordan 10 jaar op de troon kon blijven, en Bryant het ook nog best lang volhield, worden de laatsten er vlug doorgedraaid. Het publiek moet immers niet verveeld raken met te lang dezelfde superster.
Natuurlijk gun ik Jesse Edwards een mooie NBA-club. Maar het lijkt me dat de krant er ook maar vast een slaatje uit wil slaan. Wat zou het mooi zijn als zo’n Nederlandse jongen (want in dit soort gevallen wordt graag vergeten dat zijn vader Brits is) een topper blijkt te zijn in de NBA. Dan hadden we dat al vroeg goed gezien. Maar het is nog ver weg en het lijkt erop dat de krant het zelf ook wat over-de-top begint te vinden. Na 3 keer een volle pagina in de papieren krant, verscheen de laatste aflevering alleen online. Nog 11 weken te gaan…
Jesse is al 22. Zijn club is niet tot de eerste ronde March Madness gekomen en hij is nog geen kleerkast. Tuurlijk, hij kan supergoed basketballen, hij speelt voor 24.000 dolenthousiaste mensen en hij steelt soms de show.
Ik gun het hem, de NBA, hoe ver het ook nog is.
Hup Jesse!
Jans
Maart 2023