Op weg naar het kampioenschap? En op de terugweg naar de MC Donalds!
Daar gaan we dan met twee auto’s richting Zeewolde voor de uitwedstrijd tegen Snipers. Een nieuwe en voor ons onbekende tegenstander, acht spelers stappen in bij de Diekmanhal. Onderweg al een en al gezelligheid, de raarste muziek komt voorbij, je waant je bijna op een ouderwets gezellige avond aan de bar bij Loek. Hetzelfde geldt voor de gesprekken onderweg, al worden die tegenwoordig via Snap of Whatsapp gevoerd. Voordeel is dan weer wel dat er ook veelvuldig contact is tussen de beide auto’s, zelfs een aantal spelers die om verschillende redenen niet mee konden naar Zeewolde mengen zich in het gesprek. Nadeel voor mij is, dat ook ik in de betreffende groepsapp zit en dat ik bij aankomst in de sporthal 84 gemiste appberichten heb, die eerst maar even wegwerken dus. Ik heb de tijd, want die nemen de spelers ook voor het omkleden. Ik vraag me af hoe, want de sporthal is nog in aanbouw en de afvoer in de verschillende kleedkamers ruikt niet om over naar huis te schrijven.
Na een iets kortere warming-up dan normaal beginnen we aan de wedstrijd. Al snel blijkt dat de tegenstander niet het beste basketbal speelt en helaas halen wij ook niet ons normale niveau. Het is een rommelige wedstrijd met de ene turnover na de andere en die bal wil maar niet door de ring. Gelukkig weten we de score op de eerste twee punten na aan de goede kant te houden. Ook die eerste twee punten daar zijn we inmiddels aan gewend, we komen altijd eerst achter. De wedstrijd wordt gewonnen met 21-44, dus nog steeds op koers voor het kampioenschap! En na wat tegenstribbelen om de lucht in de kleedkamers komt iedereen uiteindelijk gedoucht weer naar buiten.
Daarna volgt het derde deel van dit zaterdagvullende programma, op naar de MC Donalds waar we midden in het spitsuur binnenkomen. Alleen de speelhoek is nog vrij en gelukkig mogen we daar met zijn allen plaatsnemen. Al wachtend met een tafel vol tafel-service bordjes druppelt ons eten langzaam binnen. Het doet me denken aan mijn eigen tijd als speler, dat we op de terugweg vanuit Urk of Harderwijk met zijn allen aan schoven bij de Mac in Holten. Met de buiken vol stappen we weer in de auto’s richting Enschede. Als we na ruim een uur op de A35 bij Enschede west rijden moet ik stiekem glimlachen als ik van de achterbank hoor: Ohh we zijn bijna thuis want daar heb je de Grolsch brouwerij! Een echt Amical team!!
Marieke Reenders, coach U14-2