Zaterdagmorgen 6 november, 08.30 uur. De eerste dag dat sportverenigingen QR-codes moeten scannen voor toegang. En laten wij nu net op deze zaterdag een U10-toernooi hebben…
Het is koud, op mijn kruk buiten de hal. De hele tijd staan, leek me niks, vandaar die kruk, maar je wordt er niet warmer van.
Gelukkig zijn er lieve mensen die meteen koffie voor me willen halen.
Er zijn er al een paar voor 08.30 naar binnen. Ik twijfel, moet ik die opzoeken in de hal? Maar dan mis ik mensen die nu aankomen, en er is niemand van de volleybalvereniging die dan even mijn taakje erbij kan doen. Dan maar niet, focussen op de aankomende mensen.
Dat gaat goed, een paar keer ontstaat er een korte wachtrij, maar daar zeurt niemand over.
Sowieso zeurt niemand ergens over. Wat op zich al een dikke meevaller is, na alle discussies over de maatregelen. Mensen zijn heel vriendelijk en een aantal geeft zelfs complimenten dat we dit goed oppakken. En ze vinden het fijn dat ze geen mondkapje op hoeven als er gescand is.
Sommige mensen schieten in de stress als ik ze naar hun geboortedatum vraag. Alsof ze bang zijn voor het toelatingsexamen te zakken op deze vraag.
Meestal zit ik er als een einzelgänger, en zo word ik ook genoemd. Maar dan komt er weer iemand met koffie langs en maken we samen grapjes met de ouders. ‘Initialen klopt niks van, jij komt er niet in’ tegen m.n. vrouwen die met meisjesnaam en getrouwde naam in de war raken. Ik heb ook al nooit begrepen waarom je van naam zou wisselen als je trouwt, maar dat valt een beetje buiten de orde deze ochtend. Geen discussies daarover.
Soepeltjes laat ik als goedgelovige ziel iedereen die zegt dat ie trainer, coach, vrijwilliger, bidonaangever, zweet-van-de-kinderhoofdjes-veger of wat voor vrijwilliger dan ook is naar binnen zonder controle. Hoeft niet, zegt de regering. Logisch? Ach, logisch en consequent moeten we het niet willen hebben. Dan is de enige optie: alles dicht. Er zijn trouwens ook trainers en coaches die persé hun QR-code willen laten zien. Mooi.
Eén keer strijk ik met de hand over mijn hart voor een opa die even naar zijn kleinzoon wil kijken en me bezweert dat ie volledig gevaccineerd is, maar geen telefoon bij zich heeft. Tuurlijk geloof ik hem.
Verder is alles dik in orde, ik heb niemand af hoeven wijzen, heb de volleyballers er maar even bij gecheckt en eigenlijk best een leuke ochtend gehad.
Met genoeg koffie…
Jans
November 2021