Vannacht staat de vierde wedstrijd van de NBA-finals gepland. Ik kijk niet, maar lees wel de uitslagen. En de verhalen die er rondom deze serie wedstrijden worden geschreven.
Omdat de Milwaukee Bucks de finale spelen, gaan die nu natuurlijk vooral over Giannis Antetokounmpo. Standaard worden daarbij vooral zijn fysieke eigenschappen besproken, zijn lange armen en benen, zijn grote handen, zelfs de lengte van zijn achillespezen is al een bijzonderheid. En om de haverklap valt dan zijn bijnaam ‘The Greek Freak’. Volgens mij nogal een belediging om zo’n topspeler zo te noemen. Alsof hij een soort Frankenstein is, een RoboCop die op vernuftige wijze in elkaar is gezet. Je vraagt je af of hij niet wat leukers verdient. Hij komt tenslotte over als een hele goede gast, trouw aan de club en stad waar hij al speelt sinds hij naar Amerika ging, natuurlijk tegen een uitzonderlijk salaris en een contract voor z’n broer bij de Bucks, maar toch…gewoon een goede gast.
Net zo natuurlijk wordt vermeld dat ie vroeger op straat in Athene aan toeristen zonnebrillen verkocht en dat ie daar goed in was. Logisch, van een goede gast koop je wel een brilletje. En dat ze het als Nigeriaanse immigranten niet makkelijk hadden in Athene, met de nek werden aangekeken, dat ie tot zijn 18e geen paspoort had, en dat zijn naam vergriekst werd toen hij dat eindelijk kreeg. Want eigenlijk heet hij Adetokunbo. Geen idee wat daar mis mee was. Maar nu houden ze van hem, de Grieken, vanzelfsprekend. Net zo als wij straks van Siffan Hassan houden als ze goud wint op de Spelen.
Maar goed, er wordt ook over zijn basketbalkwaliteiten geschreven. Samengevat: de man kan alles. Als er al iets beter zou kunnen, zijn het de vrije worpen. En jawel hoor, in het meest recente stuk in de Volkskrant, komt de suggestie van het granny shot weer op tafel. De onderhandse worp. Want In de jaren zestig en zeventig, even een opfrisser voor de trouwe lezer van deze stukjes, schoot Rick Barry van de Golden State Warriors bijna 90% raak op deze manier en ook Wilt Chamberlain, The Big Dipper, deed het een poosje met succes. Tot hij zich teveel een loser ging voelen.
Giannis doet erg lang over zijn vrije worp. Te lang soms. En nu gaan ze hem jennen door tot tien te tellen terwijl hij acht keer langzaam stuitert. Ik moet denken aan de penalty van Marcus Rashford in de EK-finale, eindeloos wachten met je aanloop, dan ook nog onderbreken en uiteindelijk lullig op de paal schieten.
Overconcentratie zou je denken. Routine inslijpen is de enige oplossing, zei Marco van Basten. Iemand van wie je het wilt aannemen. Er staan filmpjes op YouTube over trainen van routines voor een bijna foutloze vrije worp, over hoe je kunt aanleren dat een vrije worp in de laatste minuut niet moeilijker is dan een vrije worp in de eerste.
Het zou hem nog dodelijker maken.
Maar misschien moet er ook een zwak plekje blijven om het leuk te houden.
Onfeilbaarheid maakt sport saai.
Jans
Juli 2021