Het enige echte basketbal dat ik in de corona-situatie meekrijg is het gestuiter van de buurkinderen met hun bal. Ze hebben een basket in de tuin neergezet om hun schoolplein nog een beetje mee te brengen naar huis. Is toch een vrolijker geluid dan het geklop op de muren van de andere buurman, die zijn huis aan het verbouwen is.
Natuurlijk kan ik ook naar de Netflix-serie over Michael Jordan kijken. The Last Dance, een titel die ongetwijfeld op Tom Petty’s prachtige ‘Mary Jane’s Last Dance’ gebaseerd is; zelfs de initialen kloppen. Maar ik heb geen Netflix. En ik vind 10 lange docu’s ook wel wat veel van het goede. Ik heb Bird tegen Magic al gezien en dat was wel even weer genoeg goeie ouwe tijd. Het lukt me ook niet om elke zaterdag een oude Milaan-San Remo, Ronde van Vlaanderen of Parijs-Roubaix te kijken. Terwijl je de uitslag al weet. Straks gaan ze de Tour de France van 19zoveel nog helemaal opnieuw uitzenden, dag voor dag, etappe voor etappe, met Joop Zoetemelk, Jan Janssen of Hennie Kuiper. Spoiler-alert: Zoetemelk won, Janssen ook. Kuiper niet.
Zo heb ik het ook niet opgebracht om het EK van 1988 nog eens weer van A tot Z te bekijken. Sportwedstrijden zijn toch vooral leuk als je nog spanning voelt over de afloop. Dan kun je toch beter naar een mooi muziekconcert of een grote film kijken.
Omdat ook het Amicaltoernooi is afgelast, blijft er niet veel basketbal over. Natuurlijk is er af en toe nog wat te regelen voor het bestuur en wordt er al voorzichtig gewerkt aan een 3×3 toernooi in september, zo Corona het wil.
Maar gelukkig is er dan nog af en toe het digitale café. Op een afgesproken tijdstip inloggen met een groepje vrienden en gewoon neuzelen alsof je aan de bar van café de Minkmaat of welk ander buurtcafé dan ook zit. Gewoon, aan een bar. Ach, af en toe valt er een verbinding weg of loopt er ineens iemand uit beeld om een oplader (soms) of een nieuw biertje (meestal) te halen. Niet erg, de koppen ken je wel, en de bijdrage aan het gesprek kan ook best even gemist worden. Verder verloopt het ongeveer zoals we gewend zijn. Van echte belangstelling voor hoe het met iemand gaat in deze tijd van social distancing en intelligente lock-down tot grappen over die rare bril. Van het ophalen van oude verhalen tot gezamenlijk balen dat Bordenau 2020 ook al van de pretlijst is geschrapt.
Helaas, er kan niet gebiljart worden, maar pokeren wordt gewoon gedaan in het digitale café. Iedereen kan zijn eigen drank uitkiezen en op gewenste temperatuur drinken. Je bepaalt je eigen drinktempo, geen last van dorstige, dwangmatige bestellers naast je. Of je neemt er stiekem buiten beeld nog een borreltje bij. Of een glas water. Den Haag zit ineens ook aan de digitale bar en geen tikkies achteraf; ik zie veel voordelen.
Sprak hij cynisch. Natuurlijk kan het niet tippen aan het echte werk. Het is behelpen, maar toch is het gezellig. Even de zaken weer doornemen, even weer vertrouwd.
Even doen alsof er niks aan de hand is.
Jans
April 2020