Het NBA-play-off seizoen is begonnen, dus ging ik eens kijken. Orlando tegen Boston, een ontzettend vervelende wedstrijd met vreselijk fysiek basketbal. Maar dat was niet waar ik me het meest aan ergerde. Nee, dat waren de laatste 34 seconden.
Natuurlijk, het stond wel vast dat de Celtics gingen winnen. Punt of 14 verschil immers.
Maar met nog 34 seconden op de klok wordt de bal ingenomen door Boston en wandelend over de middenlijn gedribbeld, waar iedereen maar een beetje dommig blijft staan. Het publiek ging hoe langer hoe harder juichen, blijkbaar vonden ze het leuk. Met nog 12 seconden te spelen, laten ze de bal ongeïnteresseerd op de grond achter, waarna Orlando de bal inneemt en ook helemaal niets meer doet.
Stel je voor dat Mees Hilgers de laatste twee minuten de bal steeds terugspeelt naar Lars Unnerstall, misschien een keer afgewisseld met een breedtepassje op Bruns, en de tegenstander doet ook niks. Stel je voor dat een marathonloper een kwartier voor tijd maar gaat wandelen omdat hij weet dat hij niet meer gaat winnen, beetje lullig zwaaiend naar het publiek. Of Max Verstappen die in de laatste 2 wedstrijden van het seizoen rustig iedereen laat gaan, en achteraan gaat rijden, want toch al wereldkampioen.
Het is toch veel leuker om te zien dat FC Twente nog vol voor een doelpuntje gaat in de laatste minuut, of ze nou 4-1 voor, of 1-6 achter staan?
Er kan zoveel gebeuren in 34 seconden.
Jenning de Boo kan Olympisch kampioen worden in 34 seconden, of Jordan Stolz natuurlijk. Nels Kline kan iets schitterends uit zijn gitaar scheuren in die dikke halve minuut, Joost Klein zich een slag in de rondte hakken. Je kunt met een busje op weg naar Bordenau niet één, maar wel vier extra rondjes draaien op een rotonde.
Basketballers kunnen ook heel veel in die zee van tijd, maar het lijkt erop dat ze geen zin meer hebben om nog wat moois te laten zien. Respect voor de tegenstander, zeggen ze dan wel eens. Bullshit natuurlijk, je kunt het net zo goed uitleggen als de totale vernedering: we vinden jullie zo slecht dat we het niet meer nodig vinden ons nog in te spannen tegen jullie.
Ik zie dit NBA-imitatiegedrag ook al lang bij Amical, de eerste opzet van dit stukje schreef ik al in 2020. Ik vind het irritant, en ik merk dat op de tribune veel mensen er ook zo over denken. Het begon met een paar laatste seconden van de wedstrijd, maar dat heeft zich langzamerhand steeds verder uitgebreid. Ook in de Diekmanhal heb ik al meegemaakt dat de brui er al aan werd gegeven toen de eigen schotklok niet eens genoeg was om het eind van de wedstrijd te halen.
En dan kun je een leuke wedstrijd gezien hebben, genoten hebben van mooie acties en handenvol driepunters of een prachtige dunk, maar het publiek kijkt uit naar nog een mooie aanval, een mooie afsluiter.
Een driepunter in de buzzer is mooier dan een suffe afloop, 94 mooier dan 91.
Je kunt nog zoveel moois doen. In 34 seconden.
Jans
April 2025
Foto door The Lazy Artist Gallery op Pexels